Petualangan Sukab
Cerbung Betawi Urban
Tangan Siapé? (23)
Di dalemnyé semak-semak Sukab jadi gelisé. Kalow ari mingkin terang, samé ajé bo’onglah ndekem di sinih. Tambahan Sukab pengin tau lebi banyak, selaèn mastiin ntu tangan émang balik nèmpèl lagéh ke angsalnyé.
Mengkényé, seabisnyé ntu dué kambrats digelandang masup gedong, doi lantes lari jinjit bari kebungkuk-bungkuk, dengen mangsud ngintip apé nguping.
Untung ntu rumé adé halaman belakang nyang pagernyé cumak semak-semak. Di halaman belakang ntu adé terasnyé jugé. Ke situlah dué kambrats nyang bawa peti ès dibawak, dengen moncong dué bedil ntu dué penjagé di belakangnyé.
“Tarok ajé di situ tuh!”
Udé adé orang di situh. Kayak ngebossin. Lagi makan di bangku, dengen méja kayu nyang nggak sembarangan kayunya. Mahal pastinyah.
Ntu boss mingsih sarungan, pake kaos singlèt, lagi nyarap lontong sayur. Lahap banget makannya, tapi mingsi bisé ngomong.
“Ini ari, seabisnyé sarapan, guah bakal ke èrpot,” katényé, “paké jèt pribadi gué ke Singapur, mau gantiin tangan anak gué nyang elu tebas amé tangan robot. Nggak usyé bagus-bagus, nyang penting berguné. Ngapain tangan bikinan Tuhan, tapi cuma dipaké nyolong, iyé nggak?”
Sopir amé Man si kernèt diem ajah.
Si Boss ngegebrak méja ampé kuah lontong sayurnyé mencelat.
“Hé! Jawab dong beleguk! Iyé nggak?!”
Sopir amé Man ngejawab rampak.
“Iyé Bang! Iyé Bang!”
“Dasar gentong nasi! Emang kalow tangan bikinan Tuhan ntu nyolong trus bolé dipotong?!”
“Enggak Bang! Enggak Bang!”
“Sotoy bener,” doi ngegrundel dengen kumis penuh kuah santan, “lantes napé kelian sabet putus?!”
“Ampun Bang! Adé nyang bayar pan?”
Boss bekain sarung dengen mulut penu lontong godèkin palé.
“Kapan yé gué perné temuin orang nyang lebi guoblok dari elu-elu bedué?”
“Kapan dong Bang?!”
Ntu mangkok lontong sayur terbang kené palé sopir nyang gedé gombong.
“Ampun Bang!”
“Ampun-ampun ajé luh! Elu bedué bakal gué sowanin ke neraké tauk?!”
“Ampun Bang! Pan ané balikin ini tangan!”
“Enak bener luh! Napé lu balikin?”
“Nyadar juga Bang seabisnyé pekaré tangan jadi piral.”
“Nyadar? Hmmh! Apé mingsi bisé orang sadis kayak elu-elu nyadar.”
Man si kernèt nyelak bari nyembah-nyembah.
“Ané nggak ikut-ikut Bang! Ané cumak kernèt!”
Boss sarungan ntu tawé ampé batuk-batuk.
“Kerjaan kernèt bantu tugas sopir kan? Sopir ngembat tangan, elu pastinyah adé peran!”
Sukab denger ajah semuényé dari balik semak. Hairan juga doi, napé ini sopir rada-rada ajaib.
“Nhaaa, karang gué pengin tahu, siapé nyang suru potong tangan anak gué sematé wayang, hé? Siape? Biar gué cepet embat batang lèhèrnyé!”
“Itu nyang susyé dibilang Bang,” katé sopir.
“Adé-adé ajé luh! Udé tau bakal gué sowanin ke neraké jahanam!”
“Kalow ané bilang ke Abang, atau ke siapé ajé, ané bakal dibunu jugak Bang!
“Nah, elu bolé pili, mau koit di tangan siapé. Gué tinggalin hapé di tangan Bambang èn Bimbing nyang adé di sini. Karang gué mau bawak ini tangan ke Singapur. Bisé kepasang lagi sukur, kalow enggak udé siap tangan terminator nyang bisé némbak elu-elu gentong nasi tiada guné. Tapinyé pegimané mau némbak elu-elu kalow kelian udah dijadiin perkedèl amé Bambang-Bimbing.”
Doi ngilang disusul suaré jebar-jebur orang mandi.
“Ini si boss apa kamar mandinyé apé nggak adé sawer yé,” pikir Sukab, “rumah segedé Kebon Raya Bogor, punyak pesawat jèt, bisa pasang tangan robot nyang adé komputernyé, èn anaknyé mengkali tinggal di kondomium di Singapur, mandi kok jebar-jebur paké gayung. Ané ajé paké pancuran biarin nèbèng bocoran PAM.”
Sukab udé tenang ntu tangan balik asal, èn pelakunyé jelas bakal menanggung akibat sadisnyé doi jadi orang. Tapinyah Sukab penasaran, siapé ntu orangnyé nyang hobi suruhan potong tangan.
Sukab juga inget ntu orang nyang tangan anaknyé udé ketemu duluan, èn tangan-tangan dalem èmbèr …
Tau-tau adé laras bedil pembunuh beruang didorongin ke belakang kepalenyé.
“Kalau kutekan pelatuk ini, kepalamu akan menjadi bubur.”
Suarényé kedengeran merdu kayak burung tekukur. Suaré cèwèk!
(Bersambung)
*Ilustrasi: 2022, Dodo Karundeng