Petualangan Sukab
Cerbung Betawi Urban
Tangan Siapé? (22)
Di dalem truk Sukab keliling Jakarta.
“Kok nggak nyampé-nyampé,” pikir Sukab, “kalow ari jadi terang pan nggak enak banget …”
Ari belon jadi terang sih, èn Sukab sekarang laper.
“Tangan siapé?” Itu nyang dipikir Sukab sekarang.
Penasaran, ntu ajé nyang adé di atinyé. Tapi Sukab jugak mingsi keinget banyak tangan di èmbèr nyang diliat Karta.
“Ntu kantor sengajé motongin tangan, apé nggak adé nyang tau di tempat nyimpenin pèl èn obat-pèl ntu adé tangan-tangan dalam èmbèr?”
Tau-tau truk brenti di depan rumé nyang kagak kliatan ruményé.
Lho kok bisé?
Soalnyé ntu rumé cumak kliatan pintu pagernyé nyang tinggi bangetz, trus dari ntu pintu gerbang adé jalan aspal masup ke dalem nyang ilang di sebaliknyé pu’un-pu’un gedé, rimbun amé banyak taneman laèn, bikin ruményé kagak kliatan.
Truk brenti depan pager. Sopir turun pijit-pijit intercom, bari kasi lambaian tangan amé SiSiTipi nyang adé di situ.
“Hallo! Hallo!”
“Hus! Berisik pagi-pagi! Siapé luh? Mau apé?”
“Has-hus-has-hus! Jangan galak-galak dong! Gua bawak tangan nih! Mau disambung kagak?!”
“Hah! Tangan nyang dipotong? Masup-masup!”
Ntu pintu pager ngebukak kendiri, rrrrrrrr …
Sukab jadi bingoen, lompat keluar apé ikut masup?
***
Siti godèkin doi punyé kepalé, kerja ngulek sambelnyé jadi brenti, mukényé ngelongong bengong.
“Luuulll … jadi ntu tangan Karta adé di buntelan énté? Nemu di mané?”
“Ya dibawé tanggé jembatan penyebrangan itulah Sit,” katé Bahlul, “ané pikir kali’ ini tangan Karta dari kejadian semalem, ya ambil ajah. Nha, timbang diliatin orang bawa-bawa tangan, ané masukin ke buntelan.”
“Jadi gimané nih? Masa’ mau ditarok méja?”
“Ojolin ajé Mpok,” katé si Toing nyang rajin bener kerjé suka rela demi Nurhaliza.
“Ke kampungnyé Karta? Emang tau tempatnyé? Sukab udé cabut tau ke mané tuh.”
“Pan adé Kaboel,” katé Bahlul.
“Nggak adé motorlah doi …,” Siti nerusin pengulekan sambel.
“Nggak adé duit jugak,” sambung Toing, nyang terus ajé mau deket Siti ampé ke komèn-komènnyé.
“Pan adé Jali,” Bahlul nyaut, “ngapain punyak temen ojol …”
“Mesti cepet tuh, bukannyé deket ntu kampung, belon lagi kalow dikuburinnyé cepet-cepet,” saut Siti.
“Bisééé,” katé Bahlul, “Jali kan tukang kebut. Tapi ané musti pigi karang. Tarok mané ni tangan si Karta?”
Bahlul tangannyé masup buntelan mau kluarin ntu tangan. Cepet banget Siti terbang telungkupin ntu buntelan.
“Nyang bener aja Lul! Orang baru mau asyik sarapan nasi uduk, masa’ énté kasi liat potongan tangan?!”
Bener juga Siti, empat tamu masuk langsung pesen.
“Nasi atu Mpok!”
***
Sukab mingsih bengong waktu truk jalan, padahal peti ès nyang berisi tangan pastinyé bakal diambil amé ntu dué kambrats.
Ngambilnyé waktu truk brenti. Sabelonnya brenti mesti lompat.
Mesti lompat di manah? Cara ngelompat nyang pegimanah? Pan ané bukan Jackie Chen, pikir Sukab.
Sukab nggak brani bediri, takut adé penjaga-penjaga nyang bawak bedil kayak di pèlem-pèlem. Sambil tiduran, nyang kliatan pu’un-pu’un rimbun.
“Rumah siapé nyang gedénya kayak Kebon Raya Bogor,” pikirnyé, lagéh.
Waktu sopir kendorin gas, Sukab udé nggak mau mikir lagéh. Doi ngelumpat bener-bener kayak Jackie Chen. Itu waktu lompatin tutup belakang truk. Kalow jatohnya mah kayak orang biasa ajah. Gedebuk!
Sukab gegulingan masup semak-semak. Di dalem semak-semak baru tuh ketahuan, dengkulnya kayak keseleo.
“Aduuuuhhhh ….” Doi bebisik kendiri.
Untungnyah émang nggak adé penjaga bawa bedil. Langit udé terangan. Sukab tongolin kepalé dari baliknyé ntu semak-semak. Bener jugé ntu truk brentinyé deket-deket ajé. Ntu truk brenti di depan bangunan nyang kayak rumé Belandé. Bepilar-pilar gedé, tinggi, serba puti, dengen teras nyang lega.
Kliatan sopir amé Man si kernet, sebelah-sebelahan angkut ntu peti ès isi tangan, kayak nyang berat banget, dikawal dué penjaga, nyang emang masing-masing bawak bedil!
Tangan siapé? Pikir Sukab lagéh.
(Bersambung)
*Ilustrasi: 2022, Dodo Karundeng