Petualangan Sukab-21

Petualangan Sukab

Cerbung Betawi Urban

Tangan Siapé? (21)

“Mané? Mané tangannyé Ing?”      

“Ntu di luar, ané geletakin dibawé tanggé jembatan.”      

“Huss! Sembarangan ajé énté Ing! Digondol jaing pan bisé berabé ntar.”      

“Ané pikir Mpok bakalan takut,” katé si Toing begayé peduli, mentang-mentang Siti adé miripnyé amé Nurhalizé.      

“Takut nggak takut, ntu tangan Karta pan mesti diurusin,” saut Siti, “walow Kartanyé udé koit duluan, seenggak-enggaknyé pan dikuburinnyah lengkap ntu badan.”      

“Jadi?”      

“Ambil gih! Buruan! Kali’ mingsih sempet ngejer ke kampungnyé!”      

Waktu Toing ngilang, masup dah orang mau nyarap.      

“Eh, Bahlul, pagi bener Lul? Belon juga subu.”      

“Bentar lagi pan Sit? Mesti ke luar koté, tempat orang bisé dikibulin tukang obat.”      

Bener jugé lantes kedengeran adzan dari mesjid. Ngilang lagi Bahlul bari nitipin buntelannyé, walow sabelonnyah nyeruput kopi jagung.      

“Biar melèk shalatnyé,” katé Bahlul.      

“Padé ngantuk yé?”      

“Ngantuk mingsi bagus Sit, kalow kayak robot pegimanah?”      

“Emang kopi bisé nyulap robot jadi orang?” pikir Siti.      

Bahlul udé ngilang.      

Masup si Toing. Mukényé pucet.      

“Mpok! Bener nih Mpok!”      

Siti néngok, tangannyé mingsi sibuk ngulek sambel.      

“Apaan lagéh Ing?”      

“Tangannyé!”      

“Tangan si Karta? Mané?”      

“Ilang!”        

Sukab ngebuntutin ntu dué kambrat, nyang waktu adzan belok jugak ke mesjid.         

“Èh ke mesjid jugak ni dué pemotong tangan …” Sukab ngegrundel.         

Alih-alih mustinyé ikut subuhan, doi malah jadi jagain peti ès berisi tangan. Tadinya sempet mikir ambil lagi ajah ntu peti.         

Tapinyah mau kembaliin ke mane? Iya kan? Syukurlah ntu kambrats kayak orang nyang insap, ujug-ujug mau kembaliin, walow paké acara motong tangan Karta segalé, ampé orangnyé koit. Kecian bener.

Paké shalat lagéh. Beneran apé kagak?        

Dari mesjid, ntu kambrats cepet angkutin peti ès ikan seger isi tangan, ke tempat truk nyang diparkir deket situ jugak.         

Ntu peti ès dilempar ke atas truk. Abis itu si sopir èn Man si kernèt langsung ke depan. Pintu belon lagi nutup, truk udé grang-grung-grang-grung ampé ntu mesin kayak orang kesedak sebelon jalan.        

Tau mikir apé, Sukab begerak kayak pendékar silat loncat ke atas truk.         

Déjà vu. Itu dié! Déjapu!         

“Kok bisé di sini lagi ané?” pikir Sukab.        

Emang anèh rasényé. Kemarèn-kemarèn kayak nyang sial bener ngikut ini truk, èh karang kendirinyé loncat masup!         

Emang mingsi mirip. Emang mingsi samé ajé. Cumak nggak adé si Kaboel lagéh, èn ntu tangan dalem peti ès. Hadeuh …        

Atu ajé nyang Sukab pikir. Ntu tangan musti balik ke asalnyé!

***       

“Aduh! Gimana dong?! Bener jaing nyang ambil?”        

“Tau jugé Mpok, nggak adé ajé!”        

“Huuhh, paké malu-malu segalé sih tadi Ing …”       

“Pan ané liat Mpok ngejerit semalem liat ntu tangan.”        

“Ya ngejeritlahyaw! Kalow nyang biasé-biasé ajé ngeliat begituan mah doi nyang ajaib Ing!”        

Ntu dué orang masing bingun ngomongin tangan waktu orang-orang masup selewat subuh.        

“Nasi Mpok.”        

“Kopi Mpok.”        

“Telor Mpok.”        

Nasi artinyé nasi uduk, kopi mangsudnyé kopi jagung, telor tamtu dué telor kampung rebus setengé mateng diaduk paké garem èn merica dalem gelas bening.         

Nyusul masup nyang laèn-laèn.        

“Lontong sayur.”        

“Lontong sayur.”        

“Lontong sayur.”        

Émang hébat ini warung. Kalow bisé sediain ajé semué, walow ya nggak adé gudeg amé tengklènglahyaw!        

Ojol udé bejèjèr antre pesenan pas Bahlul balik dari masjid.        

Doi bisik-bisik.        

“Sit, sini bentar Sit!”        

“Apaan sih Lul? Nggak liat ané sibuk? Untung adé Toing bantu-bantu.”        

“Iyé, ané liat énté sibuk, tapi ini soal tangan …”        

Nggak bisé bebisiklah Siti, ampé tumpé-tumpé ntu aèr kopi nyang dipegang.        

“Haaa?! Tangan?! Napèh?!”

(Bersambung)

*Ilustrasi: 2022, Dodo Karundeng

Leave a Reply