Petualangan Sukab

Cerbung Betawi Urban

Tangan Siapé? (20)

Diem-diem, bari belagak ngeringkel, di dalem sarungnyah Sukab kirim pesen liwat hapé amé Siti, nyang lagi jaga warung di situh jugak.        

Grèk-grèk!        

Aduh geter-geter pulak hapé Siti nih. Bikin ané jadi sutris, pikir Sukab.        

Sst! Diem hajé yé? Kalow ntu dué orang nyang lagi ngibril méntak ntu tangan dalem peti ès kasi ajé yé? Pecayé ajé amé ané. Awas! Jangan ngomong èn jangan liatin ané!        

Siti nyang udé ampir ketiduran langsun kliatan kepalényé nyentak dué kali. Waktu hapé begeter, amé waktu baca isinyah!        

Sukab ngintip dari dalemnyah sarung bari ngedoa.         

Jangan liat sinih! Jahangan liat sinih! Gitu doa Sukab.        

Cumak kliatan ajah doi nulis di hapényé.        

Okik! Okik! Doi balesin Sukab. Malah paké pore-poré ngahantux segalé. Teklax-teklux kayak lutung tèlèr.

Tapinyah bener jugak nyang dipikirin Sukab. Abis kenyang gegares, abis celingak-celinguk adé orang léwat kagak. Cepet banget si sopir kluwarin golok, nyang tau-tau ajé udé nèmpèl di lèhèrnyé Siti.        

Karuan ajé maté Siti jadi gedé.         

“Jangan bikin suaré yé?! Ntar gué gorok elu punya lèhèr!”        

“Jangan Bang! Lèhèr cuman atu!”        

Si sopir truk tawé hahahèhèh.        

“Hèhèh-hèhèh! Kalow dué terus bolé digorok gitu?! Anak prawan angsal mangap ajé luh!”        

Siti diem ajah, apé maunyé si Sukab sih? Pikir doi.        

“Gué ambil ntu tangan amé petinyé yé?! Jangan teréak, jangan lapor. Gué kembaliin ini tangan amé nyang punyé. Jelazzz?”         

Siti cepet manggut-manggut.         

“Manggut-manggut aja luh!”         

Diemlah Siti. Kaku beku kayak patung. Matényé ngelirik Sukab nyang poré-poré ngorok beratz kayak bunyi gergaji.        

Jadi nolèh jugaklah si sopir ke tempat ngelingker kayak èbi dalem sarung.         

Siti udé deg-degan.         

Tapinyah ntu orang cumak komèn.         

“Ini orang ngimpi apé yé? Kayak bahagia banget udé nyampé sorga.”         

Si kernèt tau-tau nyelak, tangannyé udé bawak ntu tangan.         

“Hayuk Bang! Biarin hajé ntu orang bahagié! Udah dapet nih tangannyé!”         

Ngeliat ntu tangan nyang dipégangin. Si sopir gèlèng-gèlèng kepalè.         

“Beleguk amat sih énté Maaaann-Man! Mané petinyé?”         

“Pan mau kité bawak Bang, bukan disimpen.”        

“Amé petinyé dong beleguk, jadinya mingsih bisa dipasang kalow bawak Singapur!”         

“Oh hiya ya! Biar nggak keluar ulet!”        

“Huss! Cepet ambil! Méhong luh!”          

Waktu ntu dué orang pigi. Ngilang kayak hantu ninggalin Siti nyang mingsi bengong. Ngilang pulak Sukab ngebuntutin dué kambrat.

***

Siti ilang ngantuknyé. Walow mingsih gelap, doi nggak kepengin tidur lagéh. Doi siapin ajah nasi uduk bakal orang nyarap. Motong-motong bawang. Masak aèr. Gorèng kerupuk. Gorèng telor dadar. 

Hapényé grak-gruk-grak-gruk tandényé pesenan masup. Syukur orang mingsi butuh sarapan. Syukur masing adé nyang nyiapin sarapan. Kalow nggak nasi uduk ya lontong sayur. Kalow nggak lontong sayur ya nasi bogana. Bantu-bantu nyang nggak sempet masaklah. Bayangin kalow seabis Subuh udé mesti jalan. Mabok ajé kalow masak dulu. Perempuan jugak kerja kan? Telat kluar rumah dikit udé macet. Masa’ mie instan mulu seumur-umur? Ntar kena penyakit perut melilit dah …          

Siti masak bari ngelamun. Tau-tau ngantuklah doi. Gubrax!          

“Mpok …. maap Mpok …”          

Siti buké ntu matényé nyang méré.          

“Hah …? Ketiduran ané?  Èh si Toing … Adé apé Ing?”          

Si Toing ntu pemuda-ormas, tapi nyang kagak galak èn kagak petèntang-petèntèng. Mukényé sih émang culun.           

“Anu Mpok …”          

“Anu apé?”          

“Nyang kejadian tadih …”          

“Yo-i! Nyang ramé-ramé ?”          

“Iyé Mpok, nyang tangannya ilang dibacok trus mati di sinih?”         

“Yo-i! Naményé si Karta. Napé?”          

“Anu Mpok, Toing pan nemu tangannyé.”          

“Hah?”

(Bersambung)

*Ilustrasi: 2022, Dodo Karundeng

Leave a Reply