Bari liatin pèyèk udang nyang dicomot dari stoplès, Sukab nyang abis mandi bersiin lumpur di pancuran pipa lèdeng, ngomongin udang nyang adé di situ.                     

“Atu, dué, tigé, opat, limé, gilé! Adé limé udang di pèyèk ini! Mewah bener ari gini!”                    

“Haiyah, cumak udang èbi Kab, muré,” katé Siti.                    

“Èbi jugé udang Sit, mau muré muahal, tetep ajé udang.”                    

“Émang napé kalow udang?”                    

“Cumak udang kan nyang politis?”                    

“Politis pegimanah?”                   

“Pan nggak adé gajah di balik batu.”                    

“Kegedéanlah gajah, mané bisé doi ngumpet, kepiting kèk.”                   

“Itu dié pan? Napé kagak kepiting di balik batu?”                    

“Iyé yé, pedéhal kepiting nyang benernyé di balik batu, udang mané perné!”                   

Masup Dul Komprèng kernèt mikrolet, lusuh bener maskernyé.                    

“Métapor kan, métapor …”                    

“Métapor-métapér ajé énté Dul,” katé Siti nyang risi liatin masker puti nyang udé setengé coklat, “ganti dulu tuh masker dekil, bikin penyakit …”                     

Mumpung bukak masker, doi samber dèh ntu témpé méndoan.                     

“Ya métaporlahyaw, nggak usyé diliat di balik batu adé udang apé kepiting, héhéhéhé!”                     

Kedengeran rèm motornyé Jali.                     

“Adé nyang pesen pèyèk udang sestoplès nih! Mingsih adé?”                     

“Pèyèk èbi mangsudnyé? Ané gorèngin dèh!”                    

Cepet ajé Siti srang-srèng-srang-srèng.                     

“Jangan kebanyakan minyak katényé Sit!”                     

“Lah naményé digorèng yah berminyalah! Mingsih untung kagak keduluan nyang laèn! Suru peres ajé kendiri paké mingkrowèb, kan keluar semué ntar ntu minyak ke piring …”                      

“Iyé, ampé gosong apé lagi Sit, nggak adé minyaknyé ntu pèyèk.”                      

Siti mèsem kayak Nurhaliza.                      

“Tau napé nih, si pèyèk udang nyang mingsih besungut laris belakangan.”                      

Masup pulak si Kaboel.                      

“Émang lagi seru kok, udang besungut di balik batu.”                      

“Besungut apé kagak, politik kan isinyé udang di balik batu mulu Boel,” katé Sukab.                      

“Kali’ gini ya Kab, batunyé gedé di tengé, nah ntu udang-udang ngelilingin batu, sama-sama nggak liat di balik batu adé udang nyang laèn.”                      

“Tumbèn pinter énté Boel, emang gitu politik Endonesah, nebak mangsud salah-salah mulu.”                      

“Kayaknya sih kagak salah Kab, poré-poré nggak ngerti sih iyé.”                      

“Mangsud énté?”                      

“Politik nih Kab, bener orang mau bekuasé, tapi buat apé? Mustinya ngemakmurin rakyat kan? Kagak. Ini nggak sembarang ngemakmurin diri èn kelompoknyé Kab, tapi udé ngaco ekonomi negara, ngabisin lahan, ngerusak lingkungan idup, ngusir orang-orang, sebab nyang dipikir ngelaba segedé-gedényé ajé.”                       

“Politik demi bisnis, bisnis demi politik, timbal balik demi kepentingan sesaat.”                        

Ntu suaré tamu lain nyang baru ini kali mampir.                        

“Terus regulasi diatur-atur biar upaya perampokan aman, masa’ kebon kelapa sawit disuruh bilang utan? Udé hatsilnyé kagak jelas masup mané, itu tané kagak bakal balik jadi utan lagi. Ancur kan?”                        

Itu bapak-bapak abisin nasi gorèng peté bari betahak.                        

“Hoooiiik!”                        

Abis itu nggeblas ajé doi seabis bayar. Sukab, Kaboel, Dul Komprèng mendelong. Ari lewat dhuhur. Untungnyé langit mendung berangin, jadinyé kagak panas. Bahlul nyang sempet denger pasang omong.                        

“Si Bapak kayaknya bisa ngeliat ntu udang-udang dari atas batu dèh, pantes bisé ngomong gitu.”                         

Para anabèl kediem. Nggak ngerti bener, idupnyé kendiri baèk-baèk ajé apé kurang baèk. 


Pondok Ranji,

Rabu, 15 Desember 2021. 18:35.

Ilustrasi © SAMBEL GORENG UDANG SUSENO

Leave a Reply