Petualangan Sukab
Cerbung Betawi Urban
Tangan Siapé? (13)
Kluarlah padé ntu orang-orang dari lip nyang bikin deg-degan, sebab kagak tau apé perné bakal kluar dari ntu kotak nyang sempit.
“Mané tangannyé?” tanyak Bang Pol nyang ambil peran pimpinan.
“Ini Bang, mau diliat dulu?”
“Iyalah, préksa ajah,” katényé.
Mingsi di depan lip, nyang orang-orang kantoran bin wangi èn paké dasi perlénté mau masup, dibukak ntu peti ès bakal ikan seger. Orang isinya ikan seger aja udé ajaib dibukak depan lip nyang orang kluar masup, èh ini lagi isinyé tangan sebahu nyang tengkurep, kayak malu diliatin.
“Aaahh! Apaan tuh? Tangan beneran?”
“Iiihhh! Ngeri ah!”
Ntu uap dari ès mak-bul kayak sunglapan, tapinyé sempet kliatan jugak tangan nyang pucet kedinginan.
“Mau di bawa ke mana Mang?”
Bang Pol sih lebi sukak dipanggil Bang, mudaan dikit gétu, tapinyah kagak komèn. Malah nanyak.
“PT Garèng sebelah mana ya Bu? Ini mesti dianter ke sana.”
“Hah? Kantor apaan jual beli organ tubuh manusia?”
“Bukan jual beli Bu, ini tangan yang ilang dibacok di tipi.”
“Tangan ilang? Oh yang viral di médsos? Ngomong gétu atuh! Baru tau urusannya sampai sinih! Tuh yang di ujung kayaknya PT Garèng, kita-kita ketawa ajah baca namanya, tapi nggak tahu-menahu jugak Mang biar satu lanté.”
Emang begicu. Sepanjang koridor tetep ajé elu-elu gué-gué.
Adé satpam bukain pintu. Di bawé udé bersatpam trus di sini adé lagéh? Mustinyé ini satpamnyé PT Garèng, bukan satpam ini gedong, soalnyé seragam doi item-item kayak Paswalpres, nggak kayak seragam polisi, nyang bikin orang bingoen ini satpam apé polisi.
“Mau cari siapah!” katé si satpam kumis baplang.
Matényé ngeliat ke balik bahu Bang Pol, dengen pandangan kayak nyang ngrendahin orang-orang kampung.
Digituin ya empetlah Bang Pol, doi kluarin kartu anggota kepolisian, nyang langsoen bikin kumis baplang si satpam mengkeret.
Bang Pol ngomong tenang-tenang.
“Bilang bossmu tangan anaknya ada di sini,” lantes katényé bari néngok ke blakang, “coba bukak!”
Lagé-lagé dibukaklah ntu kotak sunglap. Bul! Jadi pucetlah muké si baplang.
“Iya! Iya!”
Doi langsoen ilang ajé, tinggal para nelayan betopi tikar pandan, bengong ngrasain AC ruang tunggu nyang wangi. Pegawé-pegawé apé udé pulang? Sepi bener rasanyah.
“Kab!” katé Kaboel nyang palényé unjukin sesuatu amé Sukab.
Ada patung Garèng dari kayu tapinyah 2D, kagak 3D. Tingginyah 1 meter èn bawak baki kayu kecil paké dué tangan. Mengkényé tempat dué tangan ntu dipotong bakal tempat baki nyang dipaku di situh.
“Bisnisnyé apé PT Garèng ini yé?” pikir Sukab nebak-nebak.
Cumak adé Garuda Pancasila nyang gedé di situh, amé patung Garèng 2D ituh.
“Nggak jelas,” pikir Sukab, “tapi ini mah kantor muahal, kelewat muahal untuk urusan nggak jelas. Jadi pasti adé nyang serius berat, ampé nggak bolé ketauan ngerjain apé.
Nongol dèh si Baplang munduk-munduk.
“Silakan Bapak-bapak, ditunggu di ruang rapat.”
Rombongan ngikutin si Baplang masup kantor nyang mingsi banyak orang ternyatah.
“Nggak kayak pegawé,” batin Sukab, liatin nggak adé atu manusiah poen paké dasi.
Banyak bener gambar peta bumi paké lampu kelap-kelip di temboknyé. Tivi-tivi nyang guedé kasi liat peta dunié. Kadang ntu posisi dari langit bisé anjlok ke atep rumah orang. Liatin orang kluwar masup rumé. Malah kliatan jugak orang baru nyolong paké lompat témbok èn saterusnyah.
“Oh, kerjaan orang ngintip,” pikir Sukab.
(Bersambung)
*Ilustrasi: 2022, Dodo Karundeng