Petualangan Sukab

Cerbung Betawi Urban

Tangan Siapé? (16)

“Banyak? Banyak tuh berapé? Limé, sepulu, limébelas?”            

“Mané sempet ngitunglahyaw! Kebeletnyé pan udé mané tahan!”           

Itu waktu orang-orang udé di luwar padéh. Karta nyang jipèr liat tangan-tangan nongol dari èmbèr, langsun lari èn ketemu rombongan nyang padé bengong depan lip.            

“Apé kité balik lagéh nanyain soal tangan?” Kaboel nanyak.            

“Udé susah, nggak bakalan bolé masup,” katé Bang Pol.            

“Jadi, lapor polisi?”            

Bang Pol téngok hapényé bentar.            

“Polisi? Haré géné? Lagi amburadul généh, boro-boro diladènin,” katé Bang Pol, “apélagéh siapé nyang bisé ngejamin ntu kantor penu tipi gedé-gedé bukan temennyé hongibi-hongibi méhong?”            

“Trus?”            

“Énté bilang punya temen milenial pinter main hapé pan Kab?”            

“Yo-i.”            

“Hayuh kité ke sono! Nyang penting nyambung dulu ini tangan!”

***

Orang-orang di warung lagi padé ngomongin Sukab èn Kaboel nyang ilang kagak tamtu rimbanyah.          

“Hairan! Sukab tuh biasanyah kagak mau lewatin nasi kecombrang, ampé udé abis nasinyé, masup juga kagak nih pesen ané,” katé Siti nyang lumayan gelisé.            

“Baterai abis kali’ Sit,” saut si Jali, “mané adé colokan di galian kabel.”            

“Yo-i, tapi nggak biasényé Li.”           

“Bukan amé Kaboel kemarèn?”            

“Ngilang jugak doi Li …”            

“Wah, emang nggak biase nih,” Bahlul nyambung, “lapor ajé kalow udé kelamaan.”            

“Émang siapé nyang mau nyulik kéré-kéré?” katé Dul Komprèng.            

“Èh, entar dulu Dul, kéré-kéré pan asèt mahal karang.”            

“Mané bisé? Namanyah juga kéré, kok asèt …” si Dul ngegrundel.            

“Ah, énté Dul, ketinggalan jaman.”            

“Nggak papalah Lul, ketinggalan jaman tuh bisé jugak artinyé slamet, tau nggak?”            

“Terserahlah Dul, cumak ané nggak mau ajé Sukab amé Kaboel nyang jadi kurban.”            

“Lhah, kurban apaan?”            

Siti nimbrung bari ngladènin orang kluar masup, ya nyang pesen bungkus, ya nyang makan di tempat, di dalem apé di luar. Makan di luar, mangsudnyah ya makan di atas sadel motor mangsing-mangsing. Di dalem mobil juga boleh, orang ada ajah mobil nangkring nyang isinyah bocah-bocah miléhénial pesen makan. Yati, nyang sesamah miléhénial, kasih fasilitas bungkus kardus èn sendok plastik.             

“Ngejawabnyé nggak bisé pas orang mingsi makan Dul.”            

“Aduh, adé ajé énté Sit,” si Dul bukak masker sruputin kopi jagungnyé.            

“Bukan ané nyang adé ajé Dul, nyang téga itu loh!”            

“Rajatéga? Hmm …”             

Tau-tau tamu nyang lagi makan deket situ nyelemong.            

“Bilangin ajah Mpok, ané nggak apé-apé kok,” katényé.            

Dul Komprèng malah semingkin bingoen.            

Liatin Siti mingsih ragu, ntu tamu nyang kayak pedagang keliling malahan ngocol bari nyuap.            

“Ini kejadian temen kendiri soalnyah, temen-temen kismin pan banyak nyang hidup di jalanan, tidur di emperan, dibawé jembatan, pinggir kali, apé bikin lapak liar di mané ajé nyang bisé. Kerja seringnyé larut, mulung sana-sinih, kalow capèk ngegelétak sembarang tempat. Jakarté segini gedé, jalan kaki panas-panas, makan seadé-adényé … Ini sasaran empuk predator organ tubuh nyang ngiderin Jakarta nyarik mangsé …”             

Dul Komprèng bengong, di dalem masker mulutnyé pastilah mahangap.              

“Trus …?”              

“Ya doi-doi tanceplah!”              

“Tancep?”              

“Yo-i, bius duluan, lantes disudhèt.”             

“Apényé?”              

“Ya tempat ntu organ, kebanyakan ya ginjel.”              

“Ah, diapain?”              

“Ya dijual amé nyang butu, adé sindikatnyé segalé!”

“Yaoloooo …”             

“Émang! Yaolo bingitz!”              

“Trus nyang diambil ginjelnyé pegimané?”              

“Ya bangun-bangun bingoen ajé, kok adé jaitan di pinggangnyé.”              

“Yaoloooo …”

***

Tau-tau ntu warung begeter. Adé truk gedé nyang jelèk grang-greng-grang-greng mèpèt ke warung, kayak nyang sopirnyé mau gegares di situh. Orang-orang kumuh èn kelaperan lompat turun padé. Adé dua orang nyang jogrokannyé langsun dikenalin.               

“Kab!”               

“Boel!”               

Sukab amé Kaboel seabisnyé turun terimah dulu peti ès dari bak truk.               

“Mané Yati?” katé Sukab nyang bawak peti ès amé Kaboel masup warung cepet-cepetan.               

“Yati pan kuliah kalow malem,” kate Siti, “kité udé punya peti buat ikan seger, ngapain bawak-bawak atu lagéh?”                

“Huss! Énté ajé kalow gitu nyang motrèt, Sit!”               

“Motrèt ikan buat apaan?”               

“Udaaaahhh potret ajé duluh!”               

Siti ngedeket. Sukab ngebukak ntu peti ès. Kedengeran Siti ngejerit.               

“Aaaaahhhh!!!! Adé tangaaaaaannn!!!

(Bersambung)

*Ilustrasi: 2022, Dodo Karundeng

Leave a Reply