Ari udé soré banget. Sukab lenger-lenger kelaperan. Pagi-pagi émang udé nyarap nasi kucing, di angkringan kampus ruko deket kosan (nèbèng jugé sih). Apbolbu ampé gini ari belum keangkut juga. Ke mane ntu truk nyang suka samperin buruh harian di kolong jalan tol? Sukab ngelamun ajé liatin pacul amé pengkinyé nyang nganggur.

Sukab liatin langit. Mingsih terang. Emang Sukab udé biasé laat makan. Kerjé macul nggak paké gegares duluan bukannyé jarang. Keseringan malah! Tapinyé cacing-cacing di perut mainin keroncong nggak bisé disuru diem. Kalow udé begini, Sukab musti kluarin doi punya ilmu. Apaan tuh? Nglupain laper. Pegimané carényé? Sukab inget-ingetin ajé pegimané ntu kenyang, ampé bener-bener serasé kenyang. Héhé! Bisé ajé emang!

Sesoré begicu kenyang nyang keinget ya cuman kenyangnyé nasi kucing waktu nyarap. Sekenyang apé? Kenyangnyé nasi seupil!

“Kenyang semu naményé,” Sukab geli kendiri.

Nyang ajaib, bukan kenyang purak-puraknya nasi kucing ajé nyang gantiin ntu keroncong The Cacings, tapinyé obrolan mahasiswa kampus ruko nyang bareng-bareng nyarap di angkringan. Bisé sepinter apé mahasiswé nyang sarapannyé nasi kucing, pikir Sukab, mahasiswé kampus ruko lagéh?!

Wueitz! Sukab tau ajé nyang doi pikir sale. Nggak bolé anderèstimét otak mahasiswé ruko, apélagi kalow ntu mahasiswé bacaannyé The Economist! Dari London langsun ke hapé lagéh.

“Jadi Jokowi dibilang apa?”

“Awalnya dikutipin tuh dari otobiografi tahun 2018, kalok Jokowi bilang ‘becoming a president does not mean channeling power to my children’. Terus disambung, ‘But since his re-election last year, Jokowi seems to have had a change of heart. Both his son and son-in-law, neither of them with any experience in politics, are running in regional elections …’”

“Berita lama dong, kan sekarang udah menang. Doi mau ngomong apa sebetulnya?”

“Bahwa di Indonesia itu dinasti-dinastian émang gejala umum.”

“Émang gitu kan?”

“Dibilang nih, selainnya keluarga présiden, anak wakil présiden bersaing dengan keponakan menteri pertahanan untuk jadi walikota, ada lagi anak sekretaris kabinèt yang nyalon jadi bupati. Pada pemilihan tahun 2015, seenggaknya 52 calon atau 3% dari total calon terhubung dengan politikus yang lagi menjabat bupati, walikota, atau gubernur. Tahun lalu 10% alias tiga kalinya itu jumlah calon yang berkoneksi keluarga.”

“Potensial nepotisme tuh, èmang peraturannya boléh?”

“Pernah diajuin kan kalau keluarga pejabat nggak boleh nyalon? Itu tahun 2015, dan ditolak.”

“Hmm …”

“Survai Kompas sih bilang 61% rèspondèn menolak keluarga pejabat nyalon dalam pilkada.”

“Ya, tapi kalau calonnya layak bagaimana?”

“Itu yang dibilang Jokowi, kata berita Bi-Bi-Si tahun lalu, It is up to the ‘smart and discerning’ Indonesian public to decide whether his son is fit for office.”

“Héhéhéhé, mana mungkin publik milih yang kagak jelazzz kan?”

“Baidewèi, kata The Economist, orang mau jabatan karena di Indonesia itu kesempatan to make money.”

“Aaaaahh, itu mah nggak usah The Economist, gué juga bisa bilang géto lagéh …”

Abis itu ujan turun, banjir nyamber angkringan ampé terapung-apung, mahasiswa ngungsi ke lantai atas kampus ruko, Sukab nèbèng perahu karèt ampé deket-deket kolong jalan tol tempat doi ngelamun.

“Hoi! Ngelamun ajah! Mingsih butuh makan kagak?”

Tau-tau udé nongol ajé ntu truk nyang lumpurnyé medok-medok ampé pintu. Nyéngklak dèh Sukab amé pacul èn pengkinyé. Ntu keroncong balik lagi. Di bak truk banyak juga pengungsi banjir nyang maksa’ ditulungin.

Ujan turun lagéh, bak truk nggak paké tudung. Nggak adé nyang kagak basé kuyup. Sukab nengok kiri-kanan ke rumé-rumé nyang tenggelem.

“Nyang menang, menang … Nyang kalah, kalah …,” pikirnyé.

 

 

 

 

Pondok Ranji,

Sabtu, 27 Februari 2021. 14:48.

Leave a Reply