Seno Gumira Ajidarma
Sukab lagi begadang amé Dul Komprèng di warung nyang ditungguin Siti. Kedengeran suaré nyang paling kagak énak didenger malem-malem. “Burung-serak lagi Dul,” katé Sukab. Burung-serak ntu burung élang nyang terbang malem-malem. Kayaknya sebab malem-malem jadi kagak adé nyang bisé liat.
CONTINUE READING
Seno Gumira Ajidarma
“Taon Baru, Boel!” “Taon Baru, Kab!” “Apényé nyang baru Boel?” “Nah, itu dié! Apényé nyang baru Kab?” “Apényé yé? Méhongnyé?” “Iyé yé! Méhoooooongngng!” Ntu dué manusiah gokil, walow kagak mabok puas-puasin ajé belagak mabok, kayak nyang punyé pikiran kalow gokil
CONTINUE READING
Seno Gumira Ajidarma
“Capééé dèh!” Sukab gèlèng-gèlèng kepalé. “Napé Kab?” Kaboel ngejentul di warung nyang mingsi sepi. Geli juga liatin Sukab kayak orang prihatin, “soal ntu dué mentri? Semué orang jugé empetlah, bukan énté ajé.” “Bukannyé gitu Boel,” katé Sukab, “mau limé apé
CONTINUE READING
Seno Gumira Ajidarma
Bari nerusin nyangkul galian di pinggir jalan, nyang Sukab nggak keléwat jelas bakal apé, begosip jugé doi lantaran gemes amé ntu pekaré. “Baru kemarèn jadi menteri, èh ini ari udé ditangkep kapéka, kebayang nggak tuh!” “Héhé, mingsih jèt-lèg tuuuhhh …,”
CONTINUE READING
