Petualangan Sukab

Petualangan Sukab

Cerbung Betawi Urban

Tangan Siapé? (6)

Itu truk bener-bener ngebut di jalanan nyang walow beraspal lubangnyé nggak kiré-kiré dalemnyé. Jontor ajé ntu pantat Sukab amé Kaboel garé-garé lajunyé truk bikin doi-doi keloncat naik turun. Nggak ketinggalan ntu tangan kepental sana-sini, kebolak-balik naèk turun maèn akrobat. Udè perut belum keisi, kebelet pipis, bener-bener pengalaman kagak énak.                          

Mending nyangkul dué ari, pikir Sukab, inget temen-temen di warung nyang pastinyé asyik nganabèl cem-macem. Soal minyak gorenglah, ibu kota barulah, kelakuan Putinlah. Napé ané bisé ampé ke sini yah?                         

“Kab, gimané Kab? Ini nggak kayak orang mintak kité kerja.”                         

“Bisé iyé, bisé kagak, Boel.”                         

“Jau begini, pan doi mustinyé bilang paling nggak, kité mau apé kagak.”                         

“Kadang émang gitu Boel, doi pikir orang butuh makan ini, apé ajé bakal dikerjain.”                         

“Nggak paké bilang?”                         

“Nggaaaakk, kerjaannya kan sama-sama macul.”                         

“Hmm, kalow soal ntu tangan gimané tuh?”                         

Sukab diem bentar. Nggak bentar juga sih. Doi mikir, kalow lugu-lugu ajah bilang ada tangan gimana. Kalow nggak bilang, padahal kejahatan nggak boleh ditutupin, pan ikut salé jugé.                         

“Bisé jadi Mat Salé kité …”                        

“Apé? Mohamad Salah?”                         

“Huss! Mat Salé ntu manusiah serbé sale, Mohamad Salah mah ngegolin mulu!”                         

“Jadi gimané dong Kab?”                         

Truk tau-tau bélok nyusurin pinggir kali. Anginnyé kerasa asin.                          

“Busyèt, emang di mané nih?”                          

Kaboel maèn bediri ajé, èn bedirinyé guncang-guncang. Di sebaliknyé dunié nyang gelap keliatan kerlip kicik-kicik. Cepet ajé Kaboel tau ntu lampu-lampu prau. Pegimané carényé dué pendékar cangkul amé pengki, dué buruh harian nyang kagak dipeduliin sesamé manusiah, ujug-ujug dipilih tangan nasib naèk truk nyang ngebawa doi-doi ke tempat kayak ginih? Mau nyangkul apé èn di mane? Nggak kayak ada proyèk di sini.                           

Griiiikkkk!                          

Tau-tau truk brenti, tapi mesinnyé tetep bunyi. Dheg-dheg-dheg ajé ntu jantung dué buruh harian. Kedengeran pintu depan dibukak. Kernèt keluar, jalan ke belakang bari gebrak-gebrak dinding truk.                        

“Turun! Turun!” katényé, “ulah molor mulu atuh …”                          

“Siapé nyang bisé molor Bang, jalan gubrak-gabrik bikin mules begitu!”                         

“Héhéhé, pan kejar setoran Sob.”                         

Ntu kernèt lantes bukak pintu bak truk.                         

“Ayo turun! Mau kerjé kagak?”                         

Sukab amé Kaboel padé loncat dengen rasé badan ancur nggak keruan.                         

“Kerjé di mané Bang?”                         

“Lhah, tunggu ajé! Ntar adé lagi nyang jemput.”                         

“Ya ampun, belum nyampé jugak? Proyèk apé émang nyari orang kerja jauh banget?” Kaboel penasaran.                        

“Samé ajé Sob, énté-énté bisényé apé?”                    

“Gali tané ajé.”

“Nah, itu! Tunggu ajé!”

“Kok tunggu?”

“Lhah, mau berenang ke sono?”

 “Ke mane?”

Ntu kernèt nunjuk ke sebaliknyé tabir nyang gelap, kayak unjukin tempatnyé orang mati.

“Nggak kelihatan apé-apé Bang.”

“Yaaahh, tunggu pagi dong, bentar lagi jugak terang.”

 “Terus?”

 “Ya terus dijemput, bégo’ …”

Sukab nyang nggak ikut ngomong, pigi ke tempat gelap buat pipis, walow sebenernya sih di mané-mané juga gelap.                          

“Semoga nggak jadi jelèk ajé ini nasib,” pikir Sukab.                         

Kaboel nyusul ke deketnyé, émang udé samé-samé kebelet.                         

“Sssst! Kab?” Doi bisik-bisik.                         

“Apé?”                         

“Soal tangan nggak diomongin.”

(bersambung)

*Ilustrasi: 2022, Dodo Karundeng

Leave a Reply