Baru berapé ari masup puasé, ntu roman muké mingsih jelèk-jelèk padé. Sukab nongak ke langit ngarepin mendung, biar ngelakonin puasényé rada dinginan. “Samé ajé Kab, awal-awal puasé di Kutub tetep jugé lemes,” katé Bahlul. Warung sengajé tetep buka, nggak paké
CONTINUE READING

“Kok dibilang bakalan adé Kopid nyang laèn, pegimané tuh Kab?” “Ya gitu dèh.” “Gitu dèh pegimané?” “Ya gitu ajé.” “Ah payé dèh!” “Émang payé, trus mau pegimané lagéh?” “Tumbèn amir énté kagak adé sumanget begicu Kab.” “Abisnyé!” “Abisnyé napé?” “Ya
CONTINUE READING

Seabisnyé paksin kedué, nongol dèh Mang Ayat di warung. Mukényé seger kayak nyang abis wudu, walow ntu masker mingsih nutupin kumis baplang bin ubanan. “Maknyadikupyak! Babé!” Kedengeran dèh suaré cowong dari pojokan. Dul Komprèng bediri mau salim. “Stop!” katé Si
CONTINUE READING

Ari udé soré banget. Sukab lenger-lenger kelaperan. Pagi-pagi émang udé nyarap nasi kucing, di angkringan kampus ruko deket kosan (nèbèng jugé sih). Apbolbu ampé gini ari belum keangkut juga. Ke mane ntu truk nyang suka samperin buruh harian di kolong
CONTINUE READING

Deket-deket beduk Menggerib masup tuh manusiah-manusiah nyang keliatan tapran, kelaperan, èn kayaknya capèèèèèk bener ntu roman. “Salam Mpok,” katé nyang atu dari balik maskernyé. “Salam,” saut Yati, “nasi?” “Nasi setengé, bolé?” “Bolé, lauknyé?” “Nggak usyé Mpok, nasi ajé.” Tigé-tigényé begitu
CONTINUE READING

Ujan di manah-manah ora bikin Sukab kèder pigi kerjé. Madjoe teroes pantang moendoer. Gitulah kayaknya sumangetnyah.. “Arigini kagak sumanget mah kojor ajé bekalang tané,” kedengeran suarényé di balik masker. Komplét bener APD Sukab. Bari nèntèng pacul amé pengki, doi paké
CONTINUE READING

Sukab lagi begadang amé Dul Komprèng di warung nyang ditungguin Siti. Kedengeran suaré nyang paling kagak énak didenger malem-malem. “Burung-serak lagi Dul,” katé Sukab. Burung-serak ntu burung élang nyang terbang malem-malem. Kayaknya sebab malem-malem jadi kagak adé nyang bisé liat.
CONTINUE READING

“Taon Baru, Boel!” “Taon Baru, Kab!” “Apényé nyang baru Boel?” “Nah, itu dié! Apényé nyang baru Kab?” “Apényé yé? Méhongnyé?” “Iyé yé! Méhoooooongngng!” Ntu dué manusiah gokil, walow kagak mabok puas-puasin ajé belagak mabok, kayak nyang punyé pikiran kalow gokil
CONTINUE READING

“Capééé dèh!” Sukab gèlèng-gèlèng kepalé. “Napé Kab?” Kaboel ngejentul di warung nyang mingsi sepi. Geli juga liatin Sukab kayak orang prihatin, “soal ntu dué mentri? Semué orang jugé empetlah, bukan énté ajé.” “Bukannyé gitu Boel,” katé Sukab, “mau limé apé
CONTINUE READING

Bari nerusin nyangkul galian di pinggir jalan, nyang Sukab nggak keléwat jelas bakal apé, begosip jugé doi lantaran gemes amé ntu pekaré. “Baru kemarèn jadi menteri, èh ini ari udé ditangkep kapéka, kebayang nggak tuh!” “Héhé, mingsih jèt-lèg tuuuhhh …,”
CONTINUE READING